باید بلند شویم و بایستیم، این دنیا ارزش متوقف شدن و غصه خوردن ندارد. باید حالمان را خوب کنیم، نفسی عمیق بکشیم، سرمان را بالا بگیریم و دوباره بــرای هدف‌ها و مقصدهامان بجنگیم.
زندگی دریاست و ما میان پیچ و تاب آن شناوریم و ناگزیریم که تحت هر شرایط دست و پایی بزنیم و امیدوار باشیم، وگرنه غرق می‌شویم! ما نـــاگزیریم هربار ساحلی پیدا کنیم و با اشتیاق، به سمت آن، خیز برداریم و قبل از به زیرِ آب رفتنش، به سمت ساحل بلندتری شنا کنیم.
ما ناگزیریم خوب باشیم چرا که حتی چند ثانیه جا زدن و دست و پا نزدن، غرقمان می‌کند. ما همه، گم شدگانی شناور در دریای روزگاریم.
ما محکومیم به امیدواری، به کم نیاوردن، به دست و پازدن‌های قاعده‌مند و ادامه دادن. از کجا معلوم؟! شاید این‌بار ساحلی پیدا کردیم که به‌قدر کافی بلند بـــود
و تمام اقیانوس‌های جهان هم یارای به زیر کشیدنش را نداشتند
